vorige pagina 

 volgende pagina

Hondenplezier
 
deze zandbak is heel groot
hier kan je lekker rennen, rennen
graven zo diep als je maar wilt
blaffen tegen de wind en het zeeschuim
ruiken aan je vriendjes en vriendinnetjes
happen in hun staart
 
spring hoog tegen de baas zijn benen
laat mijn pootjessporen op zijn broek
hij moppert maar lacht ook
zwaait dreigend met de riem
ik blaf tegen hem, ben niet bang
 
met een rotvaart ga ik weer ver weg
 dan weer rond mijn staart
daar zijn nog meer honden
klein en groot door elkaar
wild wemelen wij door de golven
 
spetteren ons weer droog
het liefst dicht bij onze baasjes
om te zeggen, kom doe mee
maar die springen snel naar achter
willen echt niet meedoen
 
dan klinkt de stem luid naar mij
we gaan alweer naar huis
ik wil niet, hier is het leuk
maar baas pakt de riem en maakt mij vast
jammer maar moet echt mee
 
©A.K.

Druktemakers
 
sjokkend met volle tassen
kom ik uit de supermarkt
herfstmaand, dus najaarsuitverkoop
verkeerde tijd gekozen
om boodschappen te doen
 
middagpauze van de scholen
schreeuwende stemmen
galmen door het winkelcentrum
de jeugd heeft snaaiwerk ingekocht
de lunchtrommel geleegd in de prullenbak
 
het gewemel van de jongelui
ergert de winkelende mensen
als herfstbladeren in de stormwind
wappert die jeugd door de palissaden
grappen makend over oude dames
 
die storen zich er niet meer aan
daar geen onvertogen woord valt
de oudjes lachen mee met die dolle jeugd
wensend dat zij die
onbevangenheid nog bezaten
 
ik wandel er aan voorbij
met een glimlach
want ooit was ik ook
zo’n jonge hond
die nu de wilde haren kwijt is
 
©A.K.
 

Verwonderd sta je
weggerukt uit je kleuter zijn
voor dat grote enge gebouw
ramen kijken je aan
de deuren gaan open
klaar om jou op te slokken

daar ga je dan
een stap gedaan
groter gegroeid
neem je de volgende
keuze maken hoe verder te gaan


gooit je tas
in een hoek op zolder
met een map diploma's
spring je in het diepe
van een wereld
waarin je moet overleven.

©Aloysius Klepper.

Bezetter
 
Zwommen jarenlang
met alle familie en vriendjes
in hetzelfde meertje
uitkomend op een lange sloot
 
tot die dag
daar kwam een gekleurde
mooi opgedofte
nieuweling het meertje in
 
landde met een keurig plonsje
mooie kringen makend
zomaar tussen ons in
hij zei hoi hallo, hier ben ik
 
ik ben ik, en jullie moeten mij leuk vinden
ik doe de dingen anders
jullie moeten ook zo doen
verbijsterd deden wij
 
steeds meer wilde hij
al onze gewoontes moesten
wijken voor de zijne
zodat hij gelukkig kon zijn
 
nu zijn ook zijn families en vrienden hier
zitten wij op de wal
kijken naar hun plezier
wij zijn niet meer gewenst
 
moeten op zoek
naar een nieuw watertje
waar wij opnieuw moeten wennen
dan zijn wij daar, vreemde eenden.

Het huis precies in de knik

breed, met poort voor

smal het plaatsje achter
voortuin met grauwgrijs zand

breed, met poort vóór

armoedige heg en afbrokkelend muurtje

voortuin met grauwgrijs zand

kolenbak getimmerd tegen schuurtje

 
armoedige heg en afbrokkelend muurtje
verzakte achtergevel
kolenbak getimmerd tegen schuurtje
oude kranten in tochtige kieren
 
verzakte achtergevel
in de winter bevroren dekens
oude kranten in tochtige kieren
in de verte klonk de stormbel
 
in de winter bevroren dekens
smal het plaatsje achter
in de verte klonk de stormbel
het huis precies in de knik.
 
©A.K.
 
Themagedicht Dichterskring Waterland, pantoumgedicht maken over huis waar je bent opgegroeid, in dit geval: Wijk aan Zeeërweg 174 IJmuiden.

vorige pagina 

 volgende pagina